😊

ငယ်ရွယ်စဉ်က ဆိုခဲ့ကြရ

၁၉ ဂျူလိုင် ဒို့မမေ့နိုင်။

၁၉နှစ်ရွယ် ရောက်ရာတွင်မူ

၁၉ ဒီဇင်ဘာ ဒို့မမေ့နိုင်

ဟူ၍တစ်ဖန် ဆိုရပြန်မည်။

သန်းပေါင်းများစွာရှိတဲ့ သက်ရှိသတ္တဝါတွေထဲမှာမှ "လူ"ဆိုတဲ့ သက်ရှိသတ္တဝါဖြစ်ခဲ့တယ်။"လူ"ရယ်လို့ဖြစ်လာရင် အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းကို မလွဲမသေ ဧကန်မုချ ကြုံကြိုက်ကြရမှာ အမှန်ပင်။သို့ပေမယ့်လည်း

အဖေရယ် မိသားစုကို ခွဲခွာသွားတာ စောလွန်းပါတယ်။

အဖေ မအိုသေးဘူး သမီးတို့အတွက်တော့ အဖေဟာ

နုပျိုပြီး အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားတစ်ယောက်ပါ။အဖေဟာ သမီးတို့စိတ်မကောင်းဖြစ်မှာ စိုးရိမ်နေတာတွေ မဖြစ်အောင် နာခြင်းကိုတောင် ကြံ့ကြံ့ခံလာတာ ၃နှစ်နီးပါးပါဘဲ အဖေရယ်။အခုတော့ သေခြင်းဆိုတာကြီးကို ကြုံကြိုက်ခဲ့ရပြီ။အဖေကတော့ မိဘဝတ္တရားကို ကျေပွန်ခဲ့ပေမယ့် သမီးတို့ကတော့ သားသမီးဝတ္တရားကို အပြည့်အဝမကျေပွန်သေးပါဘူး အဖေရယ်😢။ အဖေ့စကားကို မျက်ကွယ်ပြုခဲ့တဲ့အချိန်တွေကို စဉ်းစားမိတိုင်း အချိန်တွေနောက်ပြန်ဆုတ်လို့ရရင်ကောင်းမယ် ဆိုတဲ့အတွေးက သူ့အလိုလိုရောက်လာတော့တယ်။ခုတော့ နောင်တ ဆိုတာကြီးဘဲ ရလိုက်ပါတယ် အဖေရယ်။ "ငါသေရင် မငိုကြနဲ့"ဆိုပြီး ဆုံးမရင်းပြောပြောတတ်တဲ့ အဖေ့စကားကို ထပ်ကြားချင်မိတာတော့အမှန်ဘဲ။ အဖေပြောခဲ့တဲ့စကားကိုနားထောင်ချင်ခဲ့ပေမယ့် မျက်ရည်တွေက ထိန်းမရဘဲ သူ့အလိုလိုကျလာတဲ့အတွက် သမီးတို့တောင်းပန်ပါတယ် အဖေ။ သမီးဘွဲ့ယူတဲ့နေ့မှာ မိသားစုအစုံ ဓာတ်ပုံတွေ အများကြီးရိုက် မှန်ဘောင်ခတ်ပြီး အိမ်ကနံရံမှာအပြည့်ချိတ်မယ်လို့ အဖေ့ဆီမှာ ကြိုပြောထားတယ်လေ အဖေရယ်။ ခုတော့ အဲ့စကားက အတည်ဖြစ်မလာတော့ဘူးပေါ့နော်😔။သမီးမုန့်စားချင်တယ်ပြောတိုင်း မရှိ ရှိတဲ့ပိုက်ဆံလေးကိုထုတ်ပြီး ဘာစားချင်တာလဲ

ဒီမှာပိုက်ဆံ ဝယ်စား လို့ပြောပေးပါအုံးအဖေရယ်😭

အဖေ့လက်သည်း ခြေသည်းတွေကိုလဲ ညှပ်ပေးချင်သေးတယ်၊ ဆံပင်ဖြူတွေလဲ နှုတ်ပေးချင်သေးတယ်၊ ညောင်းရင်လဲ နှိပ်ပေးချင်သေးတယ် အဖေရယ်။အဖေ့အတွက် ဒါလေးတွေဘဲလုပ်ပေးနိုင်တဲ့သမီးကို ချစ်ပေးတဲ့အဖေ့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်။နောင်ဘဝဆက်ဆက်တိုင်အောင် ဒီဝေဒနာဆိုးကြီးကို မခံစားရပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းပေးလိုက်ပါတယ် အဖေ။

အပေါ်ပိုဒ်က ကဗျာတော့မဟုတ်ပါဘူး

ရေးမိရေးရာ ရေးထားတာပါ